گفتم: چقدر احساس تنهایى مى‌کنم
گفتى: من که نزدیکم (بقره آیه 186)
گفتم: تو همیشه نزدیکى؛ من دورم... کاش مى‌شدبه شما نزدیک شوم.
گفتى: هر صبح و عصر، پروردگارت را پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صداى آهسته یاد کن (اعراف آیه 205)
گفتم: این اما توفیق مى‌خواهد.
گفتى: دوست ندارید خدا شما را ببخشد؟ (نور آیه 22)
گفتم: مشخص است که مى‌خواهم آمرزیده شوم.
گفتى: پس از خدا بخواهید که شما را بیامرزد و بعد توبه کنید (هود آیه 90)
گفتم: با این همه گناه... اما چه کار مى‌توانم بکنم؟
گفتى: آیا نمیدانید که خدا توبه را از بنده‌اش قبول مى‌کند؟! (توبه آیه 104)
گفتم: اما روى توبه ندارم.
گفتى: بدانید که خدا آمرزنده گناه و پذیرنده توبه است (غافر آیه 3-2)
گفتم: با این همه گناه، براى کدام گناهم توبه کنم؟
گفتى: خدا همه گناهان را مى‌بخشد (زمر آیه 53)
گفتم: یعنى اگر دوباره بیایم، باز مرا مى‌بخشى؟
گفتى: جز خدا کیست که گناهان را ببخشد؟ (آل عمران آیه 135)
ناخواسته گفتم: الهى و ربى من لی غیرک؟
گفتى: خدا براى بنده‌اش کافى نیست؟ (زمر آیه 36) 
گفتم: در برابر این همه مهربانى چه کارى مى‌توانم انجام دهم؟
گفتى: ای مومنین! خدا را زیاد یاد کنید و صبح و شب تصبیحش کنید. او کسى است که خودش و فرشته‌هایش بر شما درود و رحمت مى‌فرستند تا شما از تاریکى‌ها به سوى روشنایى بیایید. خدا نسبت به مومنین رحمان و رحیم است. (احزاب آیه 43-41)